تصویر روبهرو، این شکاف عظیم میان چین و غرب را به تصویر میکشد. درحالیکه در چین (دایره قرمز)، خودروهای برقی بهطور متوسط 25.5 هزار دلار قیمت دارند (ارزانتر از 26.1 هزار دلار بنزینی)، در آلمان و آمریکا، خودروهای برقی همچنان بیش از 30 درصد گرانتر از همتایان فسیلی خود هستند. این تصویر بهوضوح نشان میدهد که «پریمیوم سبز» در چین به «تخفیف سبز» تبدیل شده است.
چهارمین عامل، میراث سیاستهای صنعتی هوشمندانه است که مقیاسی خودکفا ایجاد کرده است. پنجم، ترکیب مدلها در چین به سمت خودروهای کوچک و ارزانقیمت متمایل است و در نهایت، هزینههای نگهداری و سوخت (برق) پایینتر، مالکیت خودروی برقی را برای رانندگان چینی بسیار اقتصادیتر کرده است.
این انقلاب برقی، یک برنده پنهان دیگر نیز دارد: صنعت فولاد پیشرفته. برخلاف تصور رایج که خودروهای الکتریکی لزوماً به سمت آلومینیوم میروند، فشار شدید برای کاهش هزینه در بازار چین، سازندگان را به سمت استفاده از فولادهای پیشرفته با استحکام بالا (AHSS) سوق داده است. این فولادها هم ارزانتر از آلومینیوم هستند و هم استحکام لازم برای محافظت از بسته باتری را فراهم میکنند. علاوه بر این، موتورهای الکتریکی این میلیونها خودروی ارزانقیمت، به حجم عظیمی از «فولاد الکتریکی» (Electrical Steel) با کیفیت بالا نیاز دارند که قلب تپنده هر موتور برقی است.
بنابراین، درحالیکه تیتر اخبار بر جنگ باتریها تمرکز دارد، روند زیرپوستی این است که خودروسازان چینی برای حفظ قیمت رقابتی (زیر 25 هزار دلار)، بهجای مواد گرانقیمت، به نوآوری در فولاد روی آوردهاند. برای غولهای فولادی جهان، پیام چین روشن است: آینده فولاد در خودرو، نه در بدنههای سنگین قدیمی، بلکه در گریدهای فوقسبک و فولادهای الکتریکی است که امکان ساخت خودروهای برقی ارزانقیمت را فراهم میکنند. برقیسازی ارزان، بدون فولاد هوشمند، غیرممکن است.
0 دیدگاه